20 jaar na mijn afstuderen aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten wil ik voor het eerst mijn werk onder de aandacht van het grote publiek te brengen. Verder dan een handvol verzamelaars ben ik, willens en wetens, niet gekomen….

Voor het eerst durf ik mijn werk als kunst te zien.

Omdat ik er niet van hoef te leven, kon ik het mij permitteren in de luwte, zonder concessies, mijn ideeën door te ontwikkelen/te verdiepen.

En dan is de dag die je wist dat zou komen eindelijk daar. De dag dat ik de collages Vaccinatiebewijs in Pfizer, Janssen en Moderna voltooide, viel mijn andere werk ook in de plooi.

Inmiddels heb ik oud-docenten, kunstvrienden en galeriehouders over de vloer gehad.

De algemene reactie was: ‘Waarom ken ik jou(w werk) niet?’

Bij deze wil ik daarin verandering brengen…

Dick Keulemans, beeldend kunstenaar

TWAALF AMBACHTEN

Ik ben een man van twaalf ambachten en vijf ongelukken…

Omdat ik een serieus beroep heb, tandarts, worden al mijn andere activiteiten, door experts op hun eigen vakgebied, als nevenactiviteiten beschouwd, als ‘leuke hobby’.

Ik heb onder andere een cabaretopleiding gedaan, de Paul van Vliet Academie voor cabaret en kleinkunst, maar als ik aan een open podium meedoe, word ik steevast als ‘de komische tandarts’, of in het gunstigste geval ‘de tandarts in de witte grapjas’ aangekondigd. Vaak wordt ook nog de lente in de ogen van mijn assistente aangehaald. Dit zegt vooral iets over het komisch talent van de MC. Ik sla op het podium terug, door te vermelden dat ik in mijn vrije tijd tandarts ben, de andere vijf dagen schrijver, dichter, cabaretier, verhalenverteller, schilder, fotograaf, beeldhouwer, narcist, collage-ist, COVID-19-vaccinateur en een slechte verkoper/promoter van mijn kunst.

Ik lig op ramkoers voor weer een ongeluk… In 2001 ben ik afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Heb altijd beseft dat mijn kunst niet met een hoofdletter K geschreven hoefde te worden. Als ‘leuke hobbyist’ heb ik twintig jaar lang gestaag aan mijn oeuvre gebouwd, gefröbel weggegooid, een enkel briljantje op zolder bewaard.

En toen was er ineens de pandemie, het coronavirus. Een half jaar later kwamen vaccins tegen COVID-19 op de markt. De vraag naar BIG-geregistreerde vaccinateurs was groot…
In de P.S. onder mijn sollicitatiebrief vertelde ik een waargebeurd verhaaltje over mijn zoon Jip van 12, niveau brugklas Engels. Hij scrolde door mijn telefoon, stuitte in het adresboek op BIG-Dick. Bedremmeld vroeg hij waarom dat… wat… BIG Dick in mijn telefoon was. De BIG-registratie van collega Ben kende hij wel, we waren de vorige zomer nog in Londen geweest.

Deze anekdote werd door GGD niet gewaardeerd, kostte bijna mijn plek in de vaccinatiestraat.
Lang verhaal kort, ik heb een half jaar lang Pfizer, Moderna en Janssen geprikt. Deze vaccins worden geleverd in glazen flacons met gekleurde sealdopjes; Pfizer-paars, Moderna-rood en Janssen-blauw. Uit deze flacons wordt het vaccin, door de prikkers zelf, opgetrokken.

Het vaccinatieafval moet in medische afvalcontainers worden afgevoerd, maar ik spaarde heimelijk de paarse Pfizer-dopjes. In de pauze ontvreemdde ik zelfs dopjes van collega prikkers. Je voelt ‘m aankomen, ik werd betrapt. Einde van mijn prik-carrière… dacht ik. Het tegendeel bleek waar. De locatie verantwoordelijke, Tonny, was laaiend enthousiast over mijn plan om kunst van de dopjes te maken. Ze schudde alle prullenbakken leeg, beloofde ook op andere locaties te gaan sparen. Enfin, vuilniszakken vol gekleurde dopjes werden in de loop van tijd mijn deel.

In elke priklocatie waar ik kwam, stonden lege tissuedoosjes met ‘Dopjes voor de kunstenaar’. Tijdens het optrekken werd regelmatig gediscussieerd over de mysterieuze kunstenaar. Ik liet ze, ik luisterde…

Tonny, van de dopjes, wilde resultaten zien. Ik had een groot kunstwerk beloofd, maar had alleen schetsen, kunstwerkjes met een of twee dopjes.

Tijd verstreek, de kunstjes bleven klein, paniek in mijn kunstenaarshart groot. De CoronaCheck QR-code was het lot uit mijn loterij… plusminus 12.000 pixels. In een maand tijd had ik mijn QR-code in drie kleuren geplakt. Drie serieuze, relevante kunstwerken van 244 cm in het vierkant… voor de eerste keer in mijn leven was ik Kunstenaar met een blauwe, paarse en/of rode hoofdletter K. Deze COVID-collages moeten aan de wereld getoond worden… Liefst in museum Voorlinden, het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, het hoofdkantoor van de GGD of Rode Kruis…

Ben ik op weg naar mijn zesde ongeluk?

© Copyright - Corona art door Dick Keulemans | website door Noucky